Tryb rozkazujący w języku rosyjskim
Polecenie wykonania jakiejś czynności, czyli tryb rozkazujący podzielimy ze wględu na typ koniugacji.
Tryb rozkazujący dla koniugacji I
Najłatwiej utworzyć tryb rozkazujący od tematu 1 osoby liczby pojedynczej czasowników czasu teraźniejszego lub przyszłego prostego. W zależności od tego, na jaką literę kończy się temat, dodajemy odpowiednią końcówkę. Możemy wyróżnić 3 końcówki dla trybu rozkazującego, a zasady stosowania są następujące:
1. Jeśli temat czasownika w 1 osobie liczby pojedynczej kończy się na samogłoskę (w tabelce zaznaczono kolorem) to dodajemy -й. Przykładem może być czasownik играть (bawić się):
temat zakończony na samogłoskę | ||||
czasownik |
końcówka | -> |
2 os. l. poj. | 2 os. l. mn. |
я игрАю | -й | играй! | играйте! |
Zauważ, że prośbę czy rozkaz możesz kierować do jednej osoby lub grupy osób, dlatego podane są 2 formy trybu rozkazującego. Liczba mnoga różni się od liczby pojedynczej końcówką -те.
2. Jeśli temat kończy się na spółgłoskę, a w 1 osobie liczby pojedynczej akcent pada na końcówkę, wówczas dodajemy końcówkę -и. Podam to na przykładzie czasownika смотреть (patrzeć):
temat zakończony na spółgłoskę (akcentowana końcówka) | ||||
czasownik | końcówka | -> |
2 os. l. poj. | 2 os. l. mn. |
я смотРю | -и | смотри! | смотрите! |
3. Jeśli temat kończy się na dwie spółgłoski, a w 1 osobie liczby pojedynczej akcent pada na temat, wówczas również dodajemy -и. Przykładem może być czasownik вспомнить (wspomnieć):
temat zakończony na 2 spółgłoski (akcentowany temat) | ||||
czasownik | końcówka | -> |
2 os. l. poj. | 2 os. l. mn. |
вспоМНю | -и | вспомни! | вспомните! |
4. Jeśli temat kończy się na spółgłoskę, a w 1 osobie liczby pojedynczej akcent pada na temat, wówczas dodajemy -ь na przykład czasownik встать (wstać):
temat kończy się na spółgłoskę (akcentowany temat) | ||||
czasownik | końcówka | -> | 2 os. l. poj. | 2 os. l. mn. |
я встаНу | -ь | встань! | встаньте! |
I koniugację mamy już za sobą. Pozostała nam koniugacja II:
Tryb rozkazujący dla koniugacji II tworzymy od osoby 2 liczby pojedynczej, ponieważ w 1 osobie zachodzi czasami oboczność. Ważną rolę odgrywa tu akcent w 1 osobie liczby pojedynczej.
1. Jeśli akcent w 1 osobie liczby pojedynczej pada na temat i na temacie pozostaje przez całą odmianę, wówczas dodajemy końcówkę -ь. Patrz na przykład czasownika бросить (rzucić):
temat akcentowany przez całą odmianę |
||||
czasownik | końcówka | -> | 2 os. l. poj. | 2 os. l. mn. |
ты броСишь |
-ь | брось! | бросьте! |
2. Jeśli akcent jest ruchomy, to znaczy inny w 1 osobie liczby pojedynczej, a w pozostałych osobach jak w bezokoliczniku, to wtedy dodajemy -и jak w czasowniku сидеть (siedzieć):
akcent ruchomy | ||||
czasownik | końcówka | -> | 2 os. l. poj. | 2 os. l. mn. |
ты сиДишь |
-и | сиди! | сидите! |
Czasowniki zwrotne też tworzą tryb rozkazujący. Zasady stosowania końcówek zwrotnych są następujące: jeśli temat zakończony jest na samogłoskę, piszemy -сь, a po spółgłosce piszemy -ся. Zilustrują to przykłady:
temat zakończony na samogłoskę |
|
садитесь | siadajcie |
temat zakończony na spółgłoskę |
|
оденься | ubierz się |
Wydaje się to trudne, ale wcale nie jest. Odrobina praktyki wystarczy:)