II koniugacja - język rosyjski

Czasowniki II koniugacji odmieniają się podobnie jak czasowniki I koniugacji. Różnią się tylko jedną literką w końcówkach osobowych. Zaczynając od 2 osoby liczby pojedynczej do 2 osoby liczby mnogiej w końcówkach osobowych II koniugacji występuje samogłoska -и- i właśnie tu widzimy różnicę - w I koniugacji występuje samogłoska -e-.

II koniugację można rozpoznać po zakończeniu bezokolicznika. Najczęściej bezokoliczniki odmieniające się w II koniugacji kończą się na -ить, np. говорить (mówić).

II koniugacja może mieć w 1 osobie liczby pojedynczej i 3 osobie liczby mnogiej następujące końcówki:

Najczęściej jest tak, że jeśli w 1 osobie liczby pojedynczej występuje końcówka -ю , to w 3 osobie liczby mnogiej użyjemy końcówki -ят , a jeśli użyjemy końcówki -у w 1 osobie liczby pojedynczej, to w 3 osobie liczby mnogiej wystąpi -ат. Popatrz na tabelę powyżej i na podane przykłady.

Gramatyka nie jest jednak tak uporządkowana, jak byśmy chcieli. II koniugacja ma to do siebie, że w 1 osobie liczby pojedynczej i tylko w niej może zajść oboczność spółgłosek. Przeanalizujmy to na przykładzie czasownika гладить (prasować). Tutaj dojdzie do oboczności spółgłosek д:г

Jest tu przykład oboczności г:ж, który zachodzi tylko w 1 osobie liczby pojedynczej. Po spółgłosce ж piszemy końcówkę osobową -у, natomiast miękka spółgłoska g wymaga użycia końcówki -ят. Dlatego należy uważać przy II koniugacji, czy przypadkiem nie będzie oboczności i zmian, które zostały przed chwilą opisane. Do tematu oboczności wrócimy jeszcze w późniejszych lekcjach, aby omówić go obszerniej.

Na koniec prosta odmiana czasownika II koniugacji z zaznaczonymi kolorem końcówkami osobowymi. Odmiana czasownika говорить (mówić) wygląda nastęująco: